استاندارد های فضایی -مجموعه ابعاد انسانی

ابعاد انسانی و ابعاد مورد نیاز مربوطه از تراکم کاربری زمین و فرهنگ عمومی  استنتاج می شود، که ممکن است به عنوان "محیط های فضا- زمان" تصور شوند. چنین محیط هایی بوسیله سطح زمین، دیوار و عناصر بالای سری ساخته می شوند و بوسیله زمان، نور، اقلیم و تراکم فعالیت ها تغییر میکند. شکل 1-210 عناصر ابعادی پیرامونی را در محیط های باز(فضای بیرونی) نشان می دهد که با ادراک انسانی ارتباط دارد .

اندازه گیری های ارگونومیک:

بطور شاخص داده های ارگونومیک برای سن، جنس و اندازه ها بیان و بکار می رود که توسط معیار درصد بیان می شود. شکل 2-210 از اطلاعات تهیه شده توسط انجمن هنری دریفوس بدست آمده است که نشان دهنده ابعاد و اندازه های بحرانی ایستاده مرد و زن  است و برای طراحی محیط زیست انسانی و اثاثه مربوطه مورد نیاز است. حداقل ابعاد و اندازه ها برای محیط معماری داخلی مورد استفاده قرار می گیرد که هنگام استفاده در فضاهای بیرونی نیاز به تعدیل و تغییر دارد. به طور عموم بیشتر فضاهای بیرونی بایستی با عمده فعالیت های انسانی که در ارتباط با نیازهای فضای داخلی است، وفق داده شود، فعالیت هایی مانند نهارخوردن(پذیرایی)، پیاده روی و تجمع در گروهها، چون رفتار و مقیاس ادراکی با مفهوم آسمان و چشم انداز تغییر می کند. حداقل پاسیو یا فضای سکو برای نهارخوری(پذیرایی) که در هوای آزاد مورد نیاز است، ممکن است 40 تا 60 درصد بزرگتر از آن چیزی باشد که برای حداقل نهارخوری(پذیرایی) در فضای داخلی مورد نیاز است.  

همان طور که در شکل 3-210 دیده می شود، در حالی که یک اتاق پذیرایی 3000×3000 میلیمتری (10×10 فوت) در یک پاسیو جای میگیرد، ابعاد مورد نیاز فضای آزاد آن 3600×3600 یا 3600×4500 میلیمتر(12×12 یا 12×15 فوت) خواهد بود تا از احساس محصوریت و دلتنگی که توسط ابعاد کوچک در ورودی فضاهای بیرونی ایجاد  می شود، جلوگیری کند. 

دید و منظر پیرامونی:

شکل 4-210 نمونه ارتباط بین بلندی سطح دید انسانی و سطح کف قابل مشاهده(ادراک) را نشان می دهد. 

 معمولا سطح کف در زیر مخروط  دیدگانی (28 درجه) در فاصله 4 برابر ارتفاع متوسط سطح دید 1500-1650 میلیمتر( 5 تا 5 فوت و 6 اینچ) قرار می گیرد. به بیان دیگر فاصله سطح کف 6000-6600 میلیمتری(20-22 فوت) در محدوده منطقه بیرونی دید یک عابر پیاده قرار می گیرد. مخروط عمودی دید، هنگامی که سرعت افزایش می یابد بطور قابل توجهی باریک می شود

استانداردهای ابعاد(فضایی)- مقدمه

  

استانداردهای ابعاد و مقیاس های انسانی از داده های فرهنگی و ارگونومیک بدست می آید و بطور بسیار گسترده ای در فرهنگ ها و کاربردهای محیطی دارای تنوع می باشد. این استانداردها اغلب برای برآورده ساختن موارد زیر تهیه می شوند:

1-  حداقل فاصله های ایمنی مورد نیاز(ارگونومیک/ قانونی)

2-  احساس راحتی استفاده کننده(روان شناختی/ ادراکی)

3-  آداب و رسوم تشریفاتی(فرهنگی/ تشریفاتی)

4-  انتخاب زیبایی شناختی(شخصی/ فرهنگی)

بیشتر استانداردهای اصلی پیش از استفاده و کاربرد اختصاصی در طراحی و برنامه ریزی ها نیاز به تطابق با شرایط فرهنگی را دارند. استانداردهای فرهنگی اغلب تحت عنوان " بعد پنهان" مطرح هستند و ممکن است در هر زمانی در مورد نیازهای فیزیکی(کالبدی) یا ارگونومیکی به شدت دچار تناقض و تضاد شوند. استانداردهایی که در این بخش مطرح     می شوند، عمدتا در آمریکای شمالی رواج داشته و ممکن است در تمام شرایط کاربردی نداشته باشد.